سنگ شناسی بریل

بریل (Beryl) ، خواص و کاربردهای آن در جواهرسازی

بریل یکی از مهم ترین انواع سنگ های قیمتی می باشد. خواص سنگ آکوامارین این سنگ به وفور در اشکال معدنی یافت می شود اما به ندرت بصورت سنگ قیمتی کشف می گردد.
گونه های شفاف این سنگ تحت عنوان “بریل قیمتی” شناخته می شوند.
مهمترین عضو خانوادۀ بریل، زمرد سبز است که بعد از آکوامارین آبی در رتبۀ دوم قرار دارد.
اگرچه بریل یکی از مهمترین انواع سنگ های معدنی است، بریل طلایی هنوز در بین افراد معروف نشده است.
بقیۀ انواع بریل شامل “مورگانیت” صورتی، سفید، و بی رنگ، و “goshenite” می باشد.

بریل طلایی

بریل طلایی گاهی اوقا تحت عنوان “هلیودور” نیز شناخته می شود اما بسیاری از افراد معتقدند این دو یکسان نیستند و دو سنگ مختلف هستند.
هلیودور معمولا سبک و روش است و رنگ سبز- زرد شفاف تری دارد در حالیکه بریل طلایی بیشتر لیمویی پر رنگ می باشد.
اگرچه از آنجاییکه هیچ تمایز آشکاری بین این دو سنگ وجود ندارد اغلب این دو را یک سنگ در نظر می گیرند.
امروزه نام تجاری هلیودور بندرت استفاده می شود. بریل در خالص ترین حالت خود، کاملا بی رنگ می باشد.
ناخالصی ها و عناصر رنگی که در بریل بی رنگ پیدا می شوند موجب رنگ ها مختلف این سنگ می گردد.
رنگ بریل طلایی بعلت ناخالصی های آهنی است که در آن وجود دارد.
بدون این عوامل و ناخالصی ها، بریل بیشتر به دلیل سختی و استحکام آن معروف است.

تشخیص بریل

سنگ های قیمتی مختلفی وجود دارند که به بریل طلایی شبیه هستند و شامل آپاتیت، کوارتز، فلدسپارت، توپاز، و تورمالین می باشند.

اگرچه بریل اغلب با یک آزمایش ساده از دیگر سنگ ها متمایز می شود. یکی از ساده ترین روش های شناسایی این سنگ آزمایشِ گرانش (تراکم) و سختی آن است.

بریل از آپاتیت، کوارتز، و فلدسپارت سخت تر است و کمی از توپاز نرم تر می باشد.

بریل، توپاز، و تورمالین سیستم کریستالی و شکل گیری مشابهی دارند.

ساختار کریستالی تورمالین اغلب رشته ای است.

توپاز شکست کاملی دارد، و رشت های هشت وجهی دارد در حالیکه بریل ساختار کریستالی هشت وجهی دارد که براحتی قابل تشخیص می باشد.

مبدا و منبع گزپتی

گونه های بریل برزیلی، به دلیل کیفیت بالایشان شناخته شده هستند. بریل برزیلی اغلب بسیار شفاف است و بزرگتر از بقیۀ انواع بریل می باشد.

بقیۀ منابع مهم شامل ماداگاسکار، نامیبیا، سریلانکا، نیجریه، و زیمباوه می باشند.

آکوامارین سنگ تولد ماه مارچ است و بیشتر در برزیل، و کارور هندوستان یافت می شود.

بریل های دارای شهرت جهانی

در سال 1913، اولین منبع مهم بریل طلایی در نامیبیا توسط یک شرکت حفر سنگ آلمانی کشف شد.
مادۀ کشف شده هیلیدور نامیده شد که واژه ای یونانی به معنی “هدیۀ خورشید” می باشد.
Lucas von Cranach یکی از معروفترین جواهرسازان آن زمان باید برای قیصر ویلهلمِ دوم امپراتور آلمانی پروس، جواهر بینظیری را می ساخت.
به همین علت بود که بریل طلایی بسیار معروف شد.
اگرجه پس از جنگ، همه هلیودور را فراموش کردند.

https://chaav.ir/about-us
یکی از بزرگترین قطعات سنگ بریل 2054 قیراط است که بریل طلایی می باشد.
این سنگ قیمتی با ارزش در “سالن سنگ های قیمتی” واشنگتن و در موسسۀ اسمیتسونیان قرار دارد.